Pırıl pırıl bir gölün kenarındaki sazlının yannında, kocaman gövdesini ayakta tutmak için uzun kökleriyle topragı tutan bir meşe agacı yanındaki çelimsiz saza şöyle seslenir:
saz efendi! dogrusu çok çelimsisin .Minacık bir serçe üzerine konsa,belin bükülü verir.Halbuki benim şu dag gibi gövdeme bak.Güneş bille içime zor giriyor.Bari gölgeme gelde sana kolkanat gereyim yamurdan korun.
saz meşenin dediklerini sesisce dinlemiş:
çok iyi yüreklisin meşe kardeş benim için üzülmene gerek yok.Rüzgardan benden çok sen kork.Ben rüzgarın karşısında egilip bükülürüm fakat kolay kolay kırılmam.Dogru bügüne kadar rüzgar birşey yapmamış ama sen kırılırsan yaşamasın dedi.
meşe alaycı bir tavırla :
ben bunca sene yıkılmadım şimdide yıkılmam diye düşnmüş.Osırada şidetli bir rüzgar gelip meşeyi yıkmış ama saz bükülmüş egilmiş birşey olmamış.
yayın:zambak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder