Eskiden bugün oldugu gibi demir kaşıklar yokmuş.İnsanlar çorbalarını tahta kaşıkla içerler pilava tahta kaşık daldırırlarmış.Bu nedenle kaşıkçılık oldukça gözde bir meslekmiş.Kentlerin en iyi yerlerinde kaşıkçı dükanları varmış.
bu çarşıların birinde bir kaşıçı ustası varmış ki onun yaptıgı kaşıkların eşi benzeri bulunamazmış.Ustanın yaşı genç becerisi çokmuş.Dal boyluymuş gözü kaşı yerindeymiş.Gençkadınlar onun yaptıgı kaşıkları almak için sıraya girerlermiş almasalar bile kaşıkçıyı görür ugurlarmış.Kaşıkçının adı unutulmuş herkez ona kaşıkçı güzeli demeye beşlamış.
Kaşıkçı güzeli usta olmasına ustaymış ama çok utangaçmış.Dükana gaelen kadınların yüzüne bakmayı utanır yüzü kızarırmış
bir gündükana üzeri çarşaflı yüzü peçeli bir kız gelmiş.Yanında yüzü gülmez bir süt ninesi de gelmiş.Kız bir deste kaşık almış. meger kız kaşıkçı güzeline vurulmuş.Asıl amacı kaşıkçıyı görmekmiş.kaşık almak da mahanesiymiş.Onun için yanıp tutşmuşama kıza tek bir söz söylememiş.Bir gün kentin paçasıyanına yardımcısını da alarak kaşıkçı güzelinin yanına gitti:
dedikleri kadar varmışsın sen kaşık yapıyor sevdanı işliyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder